Wschodnia brama Soul Society

Shinigami Takamori przychodzi tu z Rukongai, z daleka dostrzega zniszczone seireitei będące w ruinie.

Rozglądam się dookoła. - Co tu się stało?! - Pytam sam siebie.

Z niektórych budynków dobiegał jeszcze dym. przed bramą stało dwóch oficerów.

Podchodzę do oficerów i pytam ich co się stało.

-Jak to nie wiesz? Zostaliśmy zaatakowani, ale wygraliśmy. - powiedział zadowolony strażnik.

- Jakie są straty w społeczności Seireitei?

-11 kapitanów martwych, ale wszystkich można wskrzesić i tysiące shinigami - powiedział już z ponurą miną.

- 11 kapitanów i tysiące shinigami?! Co się stało?! I jak to możliwe, że można ich wskrzesić? - Spytałem.

-Centralne sale 46 posiada specjalna taktyke, aczkolwiek krzywdzi ona duszę wskrzeszanego. Zaatakowali nas jacyś dziwni ludzie.

- A co z kapitanem 13 oddziału Jushiro Ukitake i porucznikiem Rukia Kuchiki? Wiecie coś na temat ich zdrowia? - Spytałem zaniepokojony.

-Nie odnaleziono ciała kapitana Ukitake, natomiast Rukia jest w szpitalu, w ciężkim stanie - powiedział drugi strażnik.

Nie czekając aż strażnik skończy zdanie pobiegłem do baraków 13 oddziału.

Baraki były calkowicie daleko. Nie były daleko od zniszczonej bramy i zrujnowanego muru. Nikogo tu nie było.

Udaję się do szpitala, rozglądając się po drodze.

Widzisz kapitana Ukitake i Kyoraku rozmawiającymi z jakimś shinigami. A także Yamamoto z klatkami ognistymi nad głową.

<Pisz na placu głównym.>

Nowo mianowany shinigami Izo wlaśnie zmierzał w kierunku bramy na patrol, Seireitei powoli wstawało z ruiny, a sihingami byli wskrzeszani, jednak był to długotrwały proces.

Idę przed siebie,patrząc na ogrom zniszczeń

Naprawa budynków biegła od centrum do obrzeży, więc na obrzeżach nadal były ruiny, jednakowoż dostałeś ostrzeżenie, że być może w Rukongai powstają grupy rebelianckie, które będą chciały uderzyć na Seireitei.

-A więc to nie koniec.-powiedziałem i ruszyłem w stronę granic Sieretei,by ocenić sytuację oraz ewentualnie pomóc w zorganizowaiu obrony.

Narazie panuję spokój, wszyscy kapitanowie gdzieś zniknęli.

Postanawiam zrobić sobie krótką przerwę.Siadam w cieniu najbliższego drzewa i wyciągam butelkę sake.Biorę łyk i rozmyślam nad panującą sytacją.

Zaczęło ci się nudzić. Słonce lekko piekło cię w twarz.

-Nie mogę dłużej siedzieć bezczynnie.- powiedziałem i poszedłem jeszcze raz przejść się po obrzeżach Seiretei, po czym udałem się w kierunku centrum,by zdać raport z patrolu.

-Czego się objasz? Trenuj - podszedł do ciebie 4 oficer twojego oddziału.

-Niby z kim? Każdy jest zajęty czymś ważnym, tylko ja muszę chodzić na jakieś ,,patrole".- ironicznie odpowiedziałem.

-Sam trenuj, biegaj. Jak skończysz przyniosę ci specjalne przedmioty do ćwiczeń. - powiedział.

-Ehhh... no dobra, w sumie to nie jest taki zły pomysł.-odrzekłem i zacząłem biegać do oddalonego o  około 200 metrów drzewa do miejsca,w którym stałem.

-Nie zatrzymuj się bo ci się kwas w mięśniach zrobi biegnij, biegnij.

-Nie miałeś czasem czegoś do załatwienia?-powiedziałem

-bieg, bieg, bieg. Już! - warknąl na ciebie.

Zatrzymałem się i popatrzałem na oficera złowrogo.

-Nie chcesz zostać kapitanem oddziału, kiedyś? - zapytał

-Chcę, ale wątpię,iż osiągnę to poprzez bieganie, wiesz?-odpowiedziałem

-Nie tylko poprzez bieganie, wiesz mi masz w sobie coś co cię predyscynuję do tego.

Zmęczony ciągłym bieganiem muszę odaspnąć.Siadam tam gdzie stałem i ciężko oddycham.

Czujesz, jak powoli łapią cię zakwasy, przypominasz sobie słowa oficera o przestojach.

-A nie wiesz,czy jest ktoś, z kim mógłbym potrenować... siłowo?-spytałem.

-Za trening siłowy weźmiemy się potem, najpierw kondycja, bo mi umrzesz na treningu :D - powiedział.

-Nie mam zamiaru zejść na zawał,ale kiedy twoim zdaniem mam skonczyć to bieganie?-odrzekłem.

-3 góra 4 - odpowiedział.

-To w sumie niedużo.-pocieszałem się myślą,że to już prawie koniec.

-Czy ja wiem, czy niedużo. A teraz biegaj bo ci łeb ukręcę - krzyknął.

-Bla,bla,bla... nie jesteś moim kapitanem,że możesz mi rozkazywać.-odrzekłem

-Dobrze w takim razie umieraj, jako słabeusz nie poznawszy swojego przeznaczenia - powiedział i odwrócił się na pięcie.

-Też mi oficer.-powiedziałem pod nosem i odszedłem do baraków 11 oddziału

Pisz w barakach.