Olbrzymie piętro znajduje się tu 10 pokojów.

- No tak. Dziesięć... Czyj będzie Sory. - Powiedział do siebie patrząc pod drzwiach.

Wszystkie drzwi wyglądały tak samo, oprócz jednych dwu skrzydłowych. Nigdzie karteczki, ani niczego.

- Może zaczekam na Sorę... Albo... - Podchodze do drugich drzwi z lewej jeśli patrzeć od końca korytarza i pukam.

-Czego - wrzasnąl jakiś męski głos. - Zajęty jestem.

- Przepraszam! Pomyłka! Mam tylko jedno pytanie. Które drzwi prowadzą do Sory Kamizawa?

-Zjeżdżaj - warknal i usłyszałeś kobiece jęki.

Odchodzę i pukam tym razem w drugie drzwi od prawej.

Nikt ci nie odpowiada.

Siadam w pozycji lotosu na środku korytatrza i medytuję.

(Ta akcja jest 100% serio.)

Po chwili dostałeś buta na twarz.
-Długo bedzie tu siedział - zapytała Sora.

- Ja tu medytuję! - Odpowiadam dotykając twarzy.
- Bardzo spokojny korytarz.

-No ba....niektórzy chcą odpoczywać po walce. - powiedziała Sora.

- No masz racje.

-Dobra zapraszam - powiedziała i otworzyła czwarte drzwi od prawej.

Wchodzę za Sorą.

Widzisz olbrzymi pokój, eksluzywny i esktrawagancki ze schodami na dół i do góry.

- A ja myślałem, że złota wanna to wypas. - Mówię z zachwytem.

-Oj tam Oj tam, skromnie tu jest. Nie widziałeś pokoju Ami.

- Nie wyobrażam sobie co tam może być. Śpię na podłodze? - Spytałem

Nie piętro niżej jest drugie łóżko. Powiedziała.

- Piętro niżej? Naprawdę? - Mówię pełen zdziwienia i schodzę na dół.

Widzisz duże pomieszczenie, z olbrzymim dwuosobwym łóżkiem, plazmą na ścianie, biblioteczką z książkami. A takiże stołem bilardowym i piłkarzykami. Z pomieszczenia wychodziły dwie pary drzwi.

- Sora! - Krzyczę.
- Tu jest miejsca na 6 osób, a mieszkasz tu sama?!

-Na to wychodzi - odkrzykneła w twoim kierunku. Odpocznij osobie - usłyszałeś ją już ze schodów

- Narazie czuję się pełen energii, dziekuję. - Odpowiadam i podchodzę do biblioteczki, przeglądając tytuły.

Widzisz wiele książek o histori Soul Soicety, Hueco Mundo, Arrancarów, a także strategię walki z shinigami, oraz wiele powieści. Na piętro zeszła Sora w ręku miała strój kąpielowy i ręcznik.

- Chyba przegapiłem obecnośc basenu w tym mieszkaniu... - Mówię do siebie spoglądając na Sorę.

-A no - otworzyła jedne z drzwi w pomieszczeniu i znikneła za nimi.

Biorę z półki książkę o strategiach walki z Shinigami, siadam na łóżku i czytam.

Była to analiza różnych podstępów wykorzystywanych głównie przez oddział drugi. Z pomieszczenia obok dobiegał chlupot wody.

Nie przejmując się zbytnie chlupotem odkładam książkę i szukam po pomieszczeniu zegara

W pomieszczeniu nie ma żadnego zegara.

Podchodzę do drzwi do których weszła Sora i delikatnie pukam.
- Jest tu gdzieś zegar?

-Nie, w Hueco Mundo nigdzie nie znajdziesz zegaru. Tu nie istnieje pojęcie czasu.

- Ahia. - Odpowiadam i kłade się na łóżku.

Położyłeś się, Sora dalej pływała.

Staram się usnąć.

Udało ci się, obudził cię ból w klatce piersiowej

Spoglądam na klatkę piersiową.

Widzisz, że Sora trzymała na niej kolano.

- Pomedytować nie można, pospać nie można... - Mówię do niej oburzonym głosem.

-Idziesz na te hollowy, czy nie? - zapytała przyciskając cię kolanem, brakowało ci tlenu w płucach.

- Khu... Tak! - Powiedziałem.

Dobra to się szykuj - przycisneła cię jeszcze raz kolanem i wstała.

Odkaszlując wstaję i biorę Zana.
- Można złożyć skargę na brak nowych ubrań? Czarne kimono shinigami jest brzydkie, ponure i niewygodne.

-A co ja mam z tym wspólnego, chcesz coś ode mnie pożyczyć? - zapytała z uśmiechem i zatkała nos.

- Myślałem, że wiesz. Nieważne. Ruszamy?

-Kup sobie. - powiedziała i ruszyła w kierunku schodów.

Ruszam za nią.

Pisz na pustynii piasczystej.

<Pisz tutaj Thern!!!>

<Ojć, przepraszam.>

Próbuję się podnieść i jakoś wziąć ze sobą złamany miecz.

Czułeś się obolały, najbardziej bolało cię w okolicach serca. Zauważyłeś, że masz dziurę mniej więcej 10cm nad sercem. A twoja szata jest obdarta.

- O mój Boże... - Staram się znaleźć coś czym mógłbym opatrzeć ranę.

Znajduje nie daleko szafkę z przedmiotami do pierwszej pomocy.

Próbuję zdezynfekować i obandażować dziurę.

- Cholera, nie mówcie mi, że jestem hollowem...

-Hollow ma dziure na środku klaty, nie nad sercem - usłyszałeś głos, pod ścianą siedziała Ami, trzymając w ręku miecz schowany do pochwy. Nic się nie zmieniła.

- O, wyzdrowiałaś. - Mówię do niej nie poruszając tematu rany, aczkolwiek nadal próbuję ją opatrzeć.

-Ja już dawno, szczęście, że ty wyzdrowialeś, miałeś przekutą aortę i ponoć nie wyglądało to dobrze. Ale to nic. Idziesz z nami na plaże? - zapytała z uśmiechem.

- Dzięki za zaproszenie. Pójdę z chęcią.

-Dobra to za dwie godziny ruszamy. - powiedziała Ami i poszła na górę.

Odpoczywam.

<ile?>

<Półtorej godziny.>

Mineło półtorej godziny, czujesz się wypoczęty, aczkolwiek dziura nad sercem nadal była, ale nie krwawiła.

Powolnym krokiem idę na plażę

<Nie wiesz gdzie jest plaża w Hueco Mundo. Tak wiem wiem jest pustynia, ale pustynia to nie plaża. Bo plaża ma ciemniejszy piasek i taką niebieską plamę(w Polsce zieloną/brązową)>

Więc staram się znaleźc kogokolwiek, kto mógłby wiedzieć gdzie ona jest.

<Sprecyzuj>

<Jakiegoś Nowego Espadę najlepiej>

<Ale gdzie szukasz>

<No mieli swoje pokoje, z tego co pamiętam, więc zaczne szukać od tej części>

<Dobrze wiem, ale do którego pokoju pukasz>

<Może... 2?>

Pukasz i po chwili wychodzi Ami z torbą plażową.
-O cześć. Jesteś gotowy?

- No prawie, jest jeden szczegół. Nie wiem gdzie jest plaża.

-No ale czy jesteś gotowy, żeby wyruszyć - spojrzała się na ciebie z nieco dziwną miną.

- Muszę tylko iść po torbę.

-No dobrze, za 5 minut idzie - powiedziała.

Wracam się do swojego pokoju i szybko pakuję co najpotrzebniejsze

Dobrze, po chwili słyszysz pukanie do pokoju Sory ofc. nie twojego. <Przypominam nie masz ściany w pokoju>.
Pukanie było dość głośne i natarczywe.

<Następny raz rozpisz co bierzesz, etc.>

<Nie ma problemu.>

- Kto?

-Twoja zguba - usłyszałeś mroczny głos zza drzwi, a potem miech w podobnym tonie. - Otwórz drzwi i przygotuj się na śmierć.

- Dziękuje, ale nie. Chcę trochę pożyć.

Nagle kosa przebiła się przez drzwi robiąc w nich dziurę, przez nią widziałeś kawałek czarnego płaszczu.
-No już, już otwieraj. Spieszy mi się.

- Ale po co się śpieszyć? I czemu chcesz mnie zabić? Zbyt przystojny jestem czy co?

Drzwi zostały znowu uderzone kosą i jeszcze raz i jeszcze, dziura się powoli poszerzała. Nagle w dziure pojawiła się reką w czarnej rękawiczce.

- Witaj, drogi kolego. Napijesz się czegoś?

<Udaję tylko niezdrowego psychicznie, chociaż pewnie nietrudno się domyślić :D>

-Zginiesz, zginiesz - usłyszałeś opentańczy śmiech. Drzwi wyleciały z zawaisów i ujrzałeś czarną postać, z kapturem, który rzucał cień na twarz napastnika, nie widziałeś jej. W ręku trzymała kose

Szukam okna przez które mogę wyskoczyć.

<Magik, kurde.>

Znalazłeś, aczkolwiek, gdy się obróciłeś postać objęła cię mocno za szyję i przyciągnęła. Była niższa od ciebie.

- Witaj? - Staram się wyrwać z uścisku.

Udało ci się, ale zostałeś trafiony kosą. Kosa przez ciebie przeniknęła nie zadając ci żadnych obrażeń. Postać zdjęła kaptur.
-Mam cię - powiedziała Sora, która udawała śmierć.

- Po kosie już coś podejrzewałem. Wytłumacz mi, co to miało na celu?

-Przygotowuję się do Halloween - odpowiedziała.
-Co roku ten sam numer, od jakiś 60 lat nikt się na to nie nabiera - w drzwiach pojawiła się Ami, w stroju plażowym.

- Ledwo od 60?

-Taaaak przez pierwsze pięć działało. - powiedziała Ami
-To chyba tylko na tobie nie działa od 60 lat - zripostowała ją Sora.

- No nieważne... Idziem na tą plażę? I po co drzwi niszczyć?

-Ups. - powiedziała trochę zaskoczona tym, że rozwaliła drzwi. - No dobra nie ważne.

- No, nie moje drzwi.

-Idziecie, czy nie? - zapyała Sora wychodząc.
-Idziesz tak ubrana? - zapytała zdziwiona Ami
-Tak.

- Mi to nie przeszkadza. - Mówię biorąc torbę.

Zeszli na dziedziniec, gdzie czekała na was Sayori, dwie gwardzistki i jeden gwardzista(nie znani ci). 1,3,4,8 espada, fraccione 1 espady, oraz 3 i 6 nuova espada.

- Tak więc co ze mną? - Mówię do Sory

-Rozgość się, nadal tu mieszkasz - powiedziała i udała się do basenu.

- Fakt faktem... - Znajduję miejsce by gdzieś usiąść i poukładać sobie w głowie sprawy.

Nie miales z tym wiekszych problemow

Wyciągam cukierek likwidujący więź ze sky z kieszeni i zaciskam go w dłoni.
- Jesteś tam? - Próbuję porozumieć się z nią telepatycznie.

-Tak jestem i będę - usłyszałeś głow sky.

- Nie tylko ze mną utworzyłaś taką więź, prawda? - Bawię się cukierkiem w dłoni.

-W sumie tylko z kilkoma istotami

- A podczas twojego brawurowego podboju Las Noches?

-Tylko z tobą i Sorą, ale Sora ją z siebie zrzuciła.

- Hm... Mam jeszcze jedno, być może ostatnie pytanie. Zrzucisz dobrowolnie więź? - Przybliżam cukierek do ust.

-Jeśli chcesz, nie martw się nie podglądam twoimi oczami, do tego mam inne sposoby.

- Bardzo bym prosił. - Zatrzymuję cukierek dwa centymetry przed ustami.

Odpowiedziała ci głucha cisza.

- No, to tyle. - Mówię do siebie. Idę do swojej komnaty się przespać.

Budzisz się o wiele bardziej wypoczęty, chociaż koszmary minionej bitwy dawały ci się we znaki

<Wszystkie rany i debuffy wyleczone>

<PS bym zapomniał 120 expa i 280 ryo>

Wychodzę z komnaty i przechadzam się po korytarzu.

Korytarz byłby normalny, gdyby nie wielka dziura w podłodze i suficie.

- Może powinienem zostać w Seireitei... - myślę głośno i schodzę na niższe piętro.

Niższe piętro wyglądało troche lepiej, no może poza kilkoma dziurami w południowej i wschodniej ścianie. Na korytarzu była dwójka arrncarów, z czego jeden bez ręki

Mijam ich bez słowa i schodzę jeszcze niżej.

Na schodach, czujesz, jak cos cie lapie za krtan i ciagnie w strone z ktorej przyszedles

-A ty dokad? - byla to Sora

- Ekhu, ekhu. - Kaszlę z powodu ściśnięcia za krtań i nie opieram się Sorze.

-Musimy pogadac - wprowadzila cie do swojej komnaty i posadzila na fotelu przed wielkim jesionowym stolem

- Słucham więc. - Poprawiam się na fotelu i opieram łokcie o stół.

-Jak mi wyjaśnisz to co zaszlo podczas walki - usiadla na przeciwko ciebie, w reku nadal trzymala kose

- Myślisz, że zrobiłem to specjalnie? - Patrzę jej prosto w oczy nie dając niczego po sobie poznać.

-A jak miałeś zrobić to nie specjalnie? - skupiła na tobie swój wzrok - Uważaj moj oczy są magiczne

- Źle to ująłem. Ech. Nie miałem wyboru, Sora.

-Jak to nie miales wyboru - skupila na tobie swoj wzrok - Jeszcze mi tu uciekasz, nawet na chwile nie moge pojsc nad rusalcze jezioro.

- No, mogłem zrobić to jako zombie, prawda? - Nie opuszczam wzroku. - Poza tym, sama powiedziałaś, że jeszcze tu mieszkam, więc robię, co chcę.

-Mogłeś mnie nazwać służbistką! - uderzyła cię pięścią od góry w głowę. - Nie sądzę.

SPjrzała mu w oczy - Ufaj mi częściej, nie staraj się działać na własną ręke - powiedziała to już spokojnym głosem.

Masuję jedną ręką miejsce, w które mnie uderzyła.
- Cholera, próbowałem Cię chronić! - rzucam lekko oburzony.
- Ufam Ci, zawsze. Bardziej niż komukolwiek w tym miejscu. - odpowiadam również spokojnie.
- Słyszałaś, co powiedziałem, gdy już padłaś ofiarą sky? - mówię zmieszany.

-Nie nie slyszalam - podparła głowę na ręce. - Narzuciła ci sky wieź psioniczną?

- Tak, narzuciła. - Opuszczam rękę, którą masowałem ból. - Powiedziałem wtedy sky, że chyba jesteś tutaj jedyną osobą, która mnie naprawdę lubi. - uśmiechnąłem się w jej stronę.

-Źle to odbierasz, AMi cię lubi, Sayori też

- Może i tak. Nie są aż tak dobre w okazywaniu uczuć. - Uciekam wzrokiem gdzieś na bok, na okno, czy ścianę.

-Poprostu chcą ci pomóc w realizowaniu zemsty, pozatym gdybyś ty też operował hipnozą to też byś miał trochę inny charakter, jednak ta moc w swoisty sposób wypacza charakter. - ona nadal patrzyła się wprost na ciebie

- Może i tak. Zapomniałem, że większość z was nie jest ludźmi. - Uśmiecham się w jej stronę i spoglądam jej w oczy.
- Nie posiadacie zwykłych, ludzkich emocji, mimo tego, że każdy z was na jakimś etapie swojego życia musiał przeżyć ziemski żywot. Tak samo ja. Tak samo inni Shinigami. Hollowami i Arrancarami zostają przecież Ci, których dusza została spaczona. Jednak jest ważna różnica między tobą, a hollowem. - Biorę głęboki oddech.
- Wy chociaż odzyskaliście cząstkę siebie, podczas zerwania maski.

-Tu nie chodzi o bycie hollowem, czy nie hollowem, poprostu szczególnie Ami bardzo dużo opcuje z zombie, przez to jej charakter się zmienił, po za tym jest ona bardzo wrażliwą dziewczynom, którą łatwo zranić, dlatego chowa się za hipnozą. - łapie cię za ręke. - Dlatego proszę wybacz jej, jeśli zrobiła ci coś złego.

Spoglądam zdziwiony na moją rękę, którą złapała, to na jej twarz.
- Nie mam jest nic do wybaczenia. Nie zawiniła mi niczym. Tylko... - zawieszam głos na dwie sekundy.
- Tylko czasem czuję się tu niepotrzebny i niechciany, tylko z powodu waszego okazywania emocji. Nie oczekuję, że nagle wszyscy zaczną skakać i radować się, ale odrobina empatii by nie zaszkodziła.

-Pogadam z Ami - puściła twoją ręke - ale nie licz na zbyt wiele - wstala od stołu.

- Wystarczy, żeby się uśmiechnęła od czasu do czasu. - Również wstaję. - Mam nałożone jakieś ograniczenie, czy mogę iść, gdzie chcę?

-Możesz iść, żartowałam z tym - zbliżyła się do okna - Jak to wszystko to ja jeszcze udam się nad rusałcze jezioro.

- Jasne. Mam tylko ostatnie pytanie. - Mówię idąc powoli w stronę drzwi.
- Zrzuciłaś z siebie więź psioniczną ze sky?

-Tak - wspiela sie na okno - Kiedyś cię zabiorę nad to jezioro, ale to nie teraz.

- Mam nadzieję. - Rzucam do niej i wychodzę na korytarz.

Korytarz nie zmienił się od czasu, kiedy ostatni raz tam byłeś

<To świetnie>
Schodzę na drugie piętro.

Na drugim pietrze bylo kilku arrancarow, malo znaczacych

Przyglądam się im i ich czynnościom.

Krzątali się bez celu, wchodzili, wychodzili z pomieszczeń, niektórzy szli na inne pietra, a reszta poprostu rozmawiala.

Uśmiecham się pod nosem.
Jednak może oni też są normalni?
Idę w stronę portalu, aby wybrać się gdziekolwiek, byle nie zostawać w Hueco Mundo.

<W HM nie ma żadnego stałego portalu. Portal Woolana był tymczasowy>

<Głupi jestem. Porąbało mi się z innym portalem.>
Używam Garganty, aby dotrzeć gdzieś do świata ludzi.

- Sora? - Rozglądam się dookoła i próbuje ocenić moje położenie (dosłownie).

Leżźałeś na kanapie na wyższym piętre pokoju Sory, na przeciwko ciebie siedziala ona.

-Cześć

- Cześć. Całkiem miłe przywitanie dla osoby, która została podwójnym zdrajcą z własnej głupoty. - Mówię ponurym tonem wpatrując się w sufit.

-Nikt nie traktuje cię tutaj, jak zdrajcy. Inaczej byś już nie żył.

- Wiem, Sora. Dziękuję. - Wzdycham. - Ale fakty są takie, że to, co się stało, było wyłącznie moją winą. - Podnoszę się z kanapy i siedzę skupiony.

- Jesteś niemiła, sky. - Pomyślałem.

-Dzięki tobie wiemy przynajmniej o problemach Seireitei - objela cię ramionem.

- Nie rozumiem o co ci chodzi?

- A Seiretei wie o naszych. - Mówię lekko przygnębiony. Podnoszę wzrok i patrzę jej w oczy. - Sora, kim jest Woolan?

- Twoja koleżanka próbowała mnie uśmiercić, może o to mi chodzi.

-Zgaduje, że chodzi o Wolanda. Nie pamiętasz walczyliśmy z nim w Meksyku.

- Moja koleżanką jest nadpobudliwa

- A. Głupie przejęzyczenie, a wiele zmienia. Od kiedy on ma armię, która jest w stanie spalić miasto?

- Chyba już nie.

-On 5 swoich kompanów nazywa armią, jak na upadłego shinigami jest mocny.

- Czemu?

Sięgam do kieszeni i połykam cukierek na zerwanie więzi psionicznej.
- Seiretei też nazywa ich armią. - Mówię, ciomkając cukierka. - Sora, to wyciągnięcie mnie z więzienia... Dlaczego akurat ty? Nie zrozum mnie źle, ale jak na włamanie się do więzienia w centrum nie jest najprostsze, a ty jesteś przecież czwartą nuova espadą. I byłaś sama. Sayori w ogóle wiedziała o całej akcji? - Mówię pełnym wątpliwości głosem, cały czas utrzymując z nią kontakt wzrokowy.

-Dlatego, że tylko ja potrafie przechodzić do widmowego świata i tak, gdyby nie Sayori to by cię tu nie było. Poprostu frontalny atak na Soul Society nie wchodził w rachubę. - powiedziała, także utrzymując kontakt wzrokowy.

- Gdyby nie Sayori, nie byłoby mnie tu o wiele wcześniej. Chyba do niej pójdę. - Mówię, zrywając kontakt wzrokowy i wstaję. - Wiesz, gdzie teraz jest?

-Z tego co wiem to u siebie w Las Noches.

- Po chwili namysłu... to dosyć daleko. Masz jakieś plany? - Odwracam się w jej stronę.

-Narazie nie.

- Chcesz gdzieś wyskoczyć? - Uśmiecham się do niej.

-Gdzie? - zapytała zdziwiona.

- Gdziekolwiek. Masz jakieś propozycje? Osobiście kusi mnie powrót do Meksyku i sprawdzenie, jak się mają tam nasi przyjaciele z dziesiątej dywizji, aczkolwiek to może być trochę ryzykowne.

-Prowadź, mało znam zewnętrzny świat.

- Wyobrażam sobie. - Tak jak ostatnim razem otwieram portal i wszystko, by wylądować w tym samym miejscu.

>>>> Pisz na plazy w Meksyku <<<<

- Zmarnowaliśmy tylko czas - Mówię do Sory wychodząc z Garganty. - Chociaż nadal mam wrażenie, że mogliśmy coś tam znaleźć.

-Shinigami sprzątają po sobie, to nie takie łatwe coś po nich znaleźć.

- Fakt faktem... - zrezygnowany siadam na fotelu/krześle.

-Narzekasz, jakby brakowało ci atrakcji - zaśmiała się.

- Cóż, niespokojna ze mnie dusza. - Mówię wesoło.

-Tak, a potem wszyscy mają przez ciebie kłopoty.

- Przynajmniej znajduję im zajęcie.

-Ja na przykład kiedyś chciałabym odpocząć. - odpowiedziała sora, kładąc się na kanapie.

- No cóż, chyba nawet tobie należy się kiedyś odpoczynek. - Uśmiecham się w jej stronę.

Nie odpowiedziała ci bo już spała.

- Ciekawe, po co duszom potrzebny jest sen. - Głośno myślę i szukam jakiegoś miejsca do odpoczynku.

-Chociażby po to, by reiatsu zregenerować.

- Fakt faktem... - Drapię się po brodzie.

-A teraz daj mi spać - powiedziała i przekręciła się na drugi bok.

- Jasne. - Wracam do poszukiwań miejsca dla siebie.

<Gdzie się udajesz?>

Udaję się do swojej komnaty, by się trochę przespać.

Budzisz się wyspany.

Wracam sprawdzić co z Sorą.

Sora nadal spała.

Macham ręką i idę się przejść do Sayori.

<Pisz w komnacie tronowej>